Naar de Spaanse winterzon

Sevilla

Dinsdag voelt Nart zich al weer wat beter. We maken zelfs een wandelingetje door het stadje. Meindert komt langs op zijn fiets om te informeren naar Nart en biedt hulp aan.
Woensdag dus weer richting ziekenhuis nadat we bij Wil en Meindert onze toilet hebben mogen legen. Nart had vannacht erg last van zijn maag en heeft slecht geslapen. De arts constateert dat het abces is geslonken. Ze gaan niet operen; het moet vanzelf verder verdwijnen. De antibiotica moet hij nog blijven innemen samen met een ontstekings-remmer en pijnstiller. Verder moet hij 3 x per dag een warm zitbad nemen met veel zeep. We krijgen een nieuwe afspraak: vrijdag over een week terugkomen voor controle.
We rijden meteen door naar een groot winkelcentrum om een geschikte bak te kopen.
‘s Nachts knapt het restant van het abces open, wat een knoeiboel! Samen met de pijn in zijn maag en een fikse huidallergie is het reden genoeg om donderdag weer terug te gaan naar het ziekenhuis. We worden gelukkig door de zelfde dokter gezien. Het abces ziet er goed uit, pleister erop met Betadine en doorgaan met de zitbaden. Voor de allergische reactie worden we doorgestuurd naar een ander specialist. Die zet meteen een spuit en schrijft 3 soorten medicijnen voor met een eetvoorschrift. Ook hier moeten we over anderhalve week terugkomen. Dus maar weer naar de apotheek voor de volgende serie pillen. Meindert komt weer informeren. Nart knapt gelukkig met het uur op. Het bezoekje bij Wil en Meindert is gezellig. We mogen er douchen, watertank bijvullen en ik krijg een heerlijke cream-sherry te drinken. Nart mag geen alcohol en doet het met appelsap. Ze wonen in een mooi huis in de wijk Esperitu Sanctu. We spreken af om het volgende weekend als we voor controle terug moeten komen in Sanlucar bij hen langsgaan.
Vrijdag de 12 februari is Nart genoeg opgeknapt om verder te reizen. We gaan naar een camping in Dos Hermanas, vlak bij Sevilla. Het regent voortdurend en het is koud. Van iedereen kregen we tot nu te horen dat dit de slechtste zomer in 40 jaar is. We vinden het nogal meevallen. Vandaag een dagje regen, morgen schijnt de zon weer. Hopelijk. Als Nart fit genoeg is kunnen we Sevilla bezoeken en anders maar een dagje later. Op de camping is wel een Internet verbinding, maar we moeten ervoor in de receptie gaan zitten. Skypen blijkt niet te kunnen. Zodra we Harold en Rohan even gezien en gesproken hebben valt de verbinding weg en blijkt ook iedereen gedurende 10 minuten zonder verbinding te zitten. We versturen wat mailtjes en chatten even met zus en zwager over divers wel en wee.
Zaterdag benutten we met het bijwerken van verslagen, de was en boodschappen doen. Een grote Carrefour is hier vlakbij.
Zondag de 14e. Het was heel erg koud vannacht. Onze kachel krijgen we nog steeds niet op de eigenlijke manier aan dus heeft Nart de voorkant er af gehaald, een glaasje open geschroefd en met de hand aangestoken. Zo hoeven we toch geen kou te lijden, maar het is wel omslachtig. Op Internet zoek ik een adres van Truma (het merk van de kachel) service op. Gelukkig is er een vlak bij. Daar dus maandag als eerste naar toe. Om 10 uur gaan we met de bus naar Sevilla. Op een digitaal afleesscherm lezen we dat het 4 graden is! De bus moet een eindje omrijden vanwege een marathon die aan de gang is. Van carnaval activiteiten zien we helemaal niks. Sevilla is een geweldig mooie stad met een adembenemend centrum, vol oude historische gebouwen. Te veel om in een dag allemaal te bekijken. We beperken ons vandaag dan ook tot de Grote Kathedraal, wat kerken en de Reales Alcazares (het koninklijke paleis). De laatste zit vol met prachtige hallen, patio's en tuinen met waterpartijen. (Het kan zich meten met het Alhambra in Granada). Het geglazuurde tegelwerk (azulejos) is uniek. We wandelen door de een grote tuin (Jardines de Morillo) en op weg naar de bushaltebij de Plaza de Espana bekijken we het nog grotere Parque Maria Louisa. Hier staan eeuwenoude bomen met reuzenwortels, vooral ficusachtige. Er rijden paardenkoetsjes rond. We realiseren ons dat we nog maar een heel klein stukje van Sevilla hebben gezien. Reden om er nog een dagje aan vast te plakken.
Maandag. Het regent dat het giet als we op weg gaan naar het camperbedrijf in Alcala de Guadaira, ongeveer 15 kilometer van Dos Hermanas waar we op de camping zijn. Er gaat een monteur aan de slag en constateert dat de ontstekingsautomaat van de kachel kapot is. Hij zet er een nieuwe in en klaar is kees. Inclusief arbeidsloon bijna 200 euro. Maar we hebben weer warmte. Nou maar hopen dat we hem helemaal niet meer nodig hebben! Terug op de camping klaart het weer op en zien we zelfs de zon voorzichtig tevoorschijn komen. Zo nou eerst het thuisfront op de hoogte stellen van de afgelopen week. Een gouden medaille met het schaatsen voor Nederland.......jammer dat ik niet voor de buis kan meegenieten! Hartelijke groeten iedereen en voor wie nog gaat carnaval vieren: veel plezier en houdt het heel!

Reacties

Reacties

José Deeben

Hallo Nart en Tineke,
Gelukkig is Nart weer aan de beterende hand!
Ik lees jullie ervaringen en belevenissen graag. Doe mogelijk nog ideeen op voor onze volgende vakantiebestemming?
Veul groeten, (ik vier zelf geen carnaval meer, maar het sfeertje blijft gezellig hier in de omtrek!) José

Tini en Mimi

Hoi, fijn dat het weer wat beter met je gaat, Nart. Je hebt in ieder geval een goede verpleegster bij je.
Het blijft hier ECHT winter, het vriest nog en alles is steeds wit van de sneeuw. Wij zijn allebei verkouden geweest, maar ja dat is peanuts toch.
Wij zijn in 1999 ook op die camping in Dos Hermanos geweest, camping Villsom ? Wel lang geleden hè.
We hopen dat jullie weer gauw verder kunnen reizen, maar let goed op jullie zelf hoor !! groetjes

Marietta

Hoi Tineke en Nart,

De carnavalsvakantie is erg treurig geëindigd voor mij. Mijn moeder is in de nacht van maandag op dinsdag behoorlijk hard gevallen. Zij brak haar schaambeen. Volgens de dokter was dit zo pijnlijk dat ze sterke pijnstillers moest nemen. Zelf gaf ze weinig pijn aan.
Tja, wat moet je dan?
Vrijdagmorgen stierf ze in haar slaap.
En gisteren was de crematie. Wat een ontzettende klap voor mij en mijn gezin. Maar een revalidatieperiode zou ook vreselijk geweest zijn. Het liefste wat ze deed was zondags naar ons toegaan en dat zou ze enkele maanden en misschien wel nooit meer kunnen. En om haar nog meer te zien lijden....
Nee, ik heb er vrede mee. Ik kan in haar verlies berusten.. Maar ik zal haar ontzettend missen.

Heel veel groetjes, marietta

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!