Woensdag 10 maart.

Eergisteren nadat het reislog weer was bijgewerkt en Nart een 'peluqueria' had bezocht zijn we richting Cap St Antoni gereden en hebben daar een 'wandeling' over de rotsen gemaakt naar een grot met een cache onderweg. Heel vaak brengen geocaches ons naar bijzondere plekken. Zo ook deze. Een als moeilijk aangeduide route, maar schitterend mooi. Vlak onder ons beukten de golven op de rotskust. Het was klimmen en klauteren. We vonden de cache. De grot lag nog iets verder, maar de laatste 10 meter afdalen werd ons net iets te wild. Daarna ging het naar camperpark Odessea, zo'n 10 kilometer ten noorden van Denia. Een prima adres met zelfs warme douche en wi-fi. De rest van de middag en avond hebben we gebruikt om te skypen met familie en vrienden en nog wat caches voor de terugweg op te zoeken. Ook dinsdag bleven we hier. We zaten in de zon, maakten een wandeling langs het strand (voor zover mogelijk, want het water stond erg hoog en de golven waren woest) en deden de Lidl aan voor wat boodschappen.

Vandaag dan terug naar Denia; een cache in nationaal park Montgo. De tocht gaat 350 meter de berg op naar een grot waar zeer oude Romeinse inscripties te zien zijn, de Cove de lÁigu (watergrot). De uitzichten zijn spectaculair en langs het eerst brede en daarna steeds smaller wordende pad staan massa's mooie bloemen, planten en struiken. Tot onze verbazing komen we een schoolklas kinderen met hun begeleiders tegen halverwege. Zijn die helemaal boven geweest? Geschiedenis-, aardrijkskunde-, biologie- en gymles in één. We vinden de cache: een mooi kistje. Meestal zijn het maar 'gewone' plastic bakjes. We bekijken de grot die vol met water staat en is onder geklodderd met hedendaagse namen.

Vervolgens rijden we naar de jachthaven waar we een boterham eten en een wandeling maken over het uitgebreide complex. We zien de ferry's naar de Balearen liggen. Dan rijden we Denia in noordelijke richting weer uit en gaan op zoek naar een plaatsje voor de nacht. Dat vinden we in Torre Piles Platja net voorbij Oliva op een grote lege parking. Er staat één Duitse camper. De wijk hier om heen is uitgestorven. Ook hier weer stilgelegde bouwprojecten (skeletten van flats) en veel appartementen die te koop staan. Na nog een klein wandelingetje langs het strand en genietend van de laatste zonnestralen sluiten we deze mooie dag af.

Donderdag 11 maart. Rob is jarig! Van harte gefeliciteerd!

Vandaag gaan we een plekje opzoeken van waaruit we makkelijk Valencia kunnen bezoeken. Op de heenweg hebben we deze stad overgeslagen omdat het toen met bakken de lucht uit kwam. Net onder Valencia ligt nog een Nationaal park dat we ook nog niet hebben bezocht: La Albufeira. Een heel groot binnenmeer met veel bijzondere vegetatie en vogels. We stoppen aan het begin van het park op een parkeerplaats en maken een rondwandeling. Een prachtig natuurgebied...alleen er staan midden in toch nog wat lelijke hoge flatgebouwen! Hoe is daar ooit toestemming voor gegeven? Een paar kilometer verder vinden we aan de doorgaande weg een camping. Een bushalte voor de deur... dat was precies de bedoeling. We vallen weer eens met onze neus in de boter want we horen dat de 'Falla-feesten' zijn begonnen. Hadden we al wel wat over gehoord maar niet onthouden dat die altijd begin maart zijn. De middag gebruiken we om nog een fietstocht door het natuurgebied te maken. We komen mooie plekjes tegen alleen niet erg veel watervogels. De hele dag schijnt de zon, het kan niet beter.

12 maart 2010.

Om 20 over 9 al met de bus naar Valencia. Als we om 2 uur het vuurwerkfeest bij het gemeentehuis willen zien moeten we er al om 1 uur staan, zo druk is het volgens de jongeman van de receptie. Voor die tijd kunnen we dus nog van alles bekijken en dat doen we ook. Er staan schitterende gebouwen in het oude centrum. Bijzonder is de oude bedding van de Turiarivier. Er liggen bruggen overheen en eronder zijn vijvers parken, wandel- en fietspaden aangelegd. De meeste bezienswaardigheden liggen op loopafstand van elkaar. We bekijken de Plaza de Toros naast het Estation del Norte ( heel modernistisch), de Mercado Central en het Ayutamiento (gemeentehuis) met bloemenstalletjes. Het Museo Ceramica is een en al barok. De 15^de-eeuwse Lonja, een handelsbeurs voor zijde is gratis te bekijken. Er zijn prachtige vloeren en plafonds. Dan de kathedraal met daarnaast de Basilica op het Plaza de la Virgen. We beklimmen de achthoekige, 51 meter hoge klokkentoren ( El Micalet) van de kathedraal. Precies om 12 uur staan we pal naast de enorme klok . Het uitzicht is grandioos, 360 graden rondom. Het is er druk. Er is een rood/groen stoplicht zodat je weet wanneer je de smalle wenteltrap op of af kunt. Nadat we nog een paar bruggen hebben bekeken en traditionele churros met chocolade hebben gegeten, is het tijd om richting het Ayutamiento plein te gaan. We hebben hier en daar op kruispunten en rotondes al diverse 'Falla' -bouwwerken gezien. Aan het eind van de feestweek worden 'Fallas' verbrand. Het is een feest uit de middeleeuwen en kondigt de lente aan. Het feest wordt op straat gevierd en de straten worden dan ook autovrij gemaakt.

Langzamerhand stroomt het plein vol met mensen; veel hebben een groen hoedje op. Hier en daar lopen venters uit hun rugzak koud bier voor 1 euro te verkopen en voor ons staan twee tieners een jointje te rollen. Om kwart voor twee begint uit de luidsprekers 'Valencia'te schallen en om twee uur precies is de eerste knal te horen. Groot gejuich gaat op. Dan volgt er een daverend vuurwerk van 5 minuten. De grond trilt onder onze voeten en na 1 minuut is de overkant van het plein al niet meer zichtbaar door de kruitdampen. De zon én de maan worden verduisterd en een regen van verbrand papier daalt neer. Na de laatste knal weer een groot applaus, gejuich en muziek. De dranghekken worden meteen verwijderd en het volk verspreidt zich. We lopen nog even naar de overkant van het plein waar de Falla-koningin met haar gevolg op een bordes de menigte toezwaait. De dames en meisjes hebben allemaal een typische haardracht; een soort gevlochten oorwarmer aan de zijkanten van het hoofd. Zouden dat geluiddempers zijn tegen de harde vuurwerkknallen? Ze zien er in ieder geval heel mooi uit. Nadat we in een cafeetje nog wat te drinken hebben genomen pakken we de bus terug naar El Saler. Het was weer eens een heel bijzondere dag.

16 maart¨

Ondertussen is het zondag en zijn we alweer in Peniscola aangekomen. Maandag gaat het door richting Barcelona. Nog een dikke week en we zijn weer thuis......